మేఘ సందేశం

నీవు లేని ఏకాంతంలో
నిదురే రాని నిశి రాతిరిలో
కదలిక మరచిన కాలంతో
బదులు పలకని శూన్యంతో
అలుపెరగని తలపులతో
అల్లరి చేసే ఊహలతో

చేస్తోంది మనసు సమరం
చేరలేక నీ హృదయ ద్వారంపంపాను
మేఘాలతో సందేశంమన్నించి దరిచేరవా నేస్తం!

ఏకాంతంలో..

నువ్వు మిగిల్చిన ఏకాంతంలో,

నీవు పేర్చిన జ్ఞాపకాల
అరలని శోధిస్తున్నా..

అక్కడైనా నీ సన్నిధి దొరుకుతుందేమోనని..
నువ్వు విదిల్చిన ఒంటరితనంలో,

నీవు మరచిన ఊసుల
దొంతరలని చేధిస్తున్నా..

అక్కడైనా నీ ఊహల నిధి చేజిక్కుతుందేమోనని..


నీవు మిగిల్చిన నిశ్శబ్ధపు నీరవంలో,

నీవు విహరించిన కలల కైమోడ్పులైన
చక్షువులని తెరవలేకున్నా..

ఎక్కడ నీ రూపం మాయమవుతుందేమోనని..
నీవు విదిల్చిన అశ్రు తిమిరంలో,

నీకై ఎగసిన అలలకై అరమోడ్పులయిన
గవాక్షాలని మూయలేకున్నా..

ఎన్నడైనా నీ అడుగు నా ఎదలోకి ప్రవేశితమౌతుందేమోనని..

నీకిది తెలుసా?

నిరాశలో ఎన్ని వేడి నిట్టూర్పులు విడిచానో..
నా ఈ గది నాలుగు గోడలకే తెలుసు..
నీధ్యాసలో ఎన్ని రుధిరాశ్రువులు రాల్చానో..
నా ఈ తలపులు పంచుకొనే తలగడకే తెలుసు..



నీశ్వాసలో మునిగి ఎన్ని పరివేదనలు దాచుకున్నానో..
నా ఈ స్మృతి యవనికలకే తెలుసు..
నీఆశలో తేలి ఎన్ని విరహవేదనలు మిగుల్చుకున్నానో..
నా ఈ గతి పవనికలకే తెలుసు..



నీకోసం విరించినై ఎన్ని ప్రేమలేఖలు రాసానో..
వలపులు నింపుకొనే నా అక్షరాలకే తెలుసు..
నీకోసం విపంచినై ఎన్ని రాగాలు పలికించానో..
తలపులు వొంపుకొనే నా మది గవాక్షాలకే తెలుసు..



ఇవన్నీ నీకై నే రాసే వలపు కావ్యాలు..
ఇవన్నీ నీకై నే దాచే తలపు దృశ్యాలు..

మరచిపోయావా?

మరచిపోయావా?
నువ్వు నేను కలిసి పంచుకొన్న ఊహలు..
మనస్సూ మనస్సూ కలిపి విరచించుకొన్న ఊసులు..



వాడిపోయాయా?
నాకై నువు రువ్విన ఓరచూపుల కంటికొనల ధృక్కులు..
నాకై నువు రాల్చిన మంత్ర ముగ్ధపు మనోహర వాక్కులు..



చెరిగిపోయాయా?
నువ్వు నేను మెలిసి నడిచిన దారిలో విరిసిన పాదముద్రలు..
నువ్వు నేను రాసి మది అంతరంగపు పుటల్లో దాచుకున్న కవితలు..



కరిగిపోయాయా?
నీకై నేను పంపిన వలపు మేఘసందేశాల ఆనందవీచికలు..
నీకై నేను వొంపిన తలపు తనూ వైభవపు విరీచికలు..



తరిగిపోయాయా?
చేయి చేయి కలిపి వెన్నెల రాత్రుల్లో మనం ఆలపించిన మంజీరనాదాలు..
ధ్యాస శ్వాస కలగలిపి పున్నమి కాంతుల్లో మనం తిలకించిన సాగరకెరటాలు..



మరచిపోయావా?
మన్ను మిన్ను కలిసినట్లున్నా అవి ఎప్పటికీ కలవవన్న నిజం..
కన్ను కన్ను పక్కనే ఉన్నా అవి ఎప్పటికీ చూసుకోలేవన్న నిజం..

గుర్తున్నానా

ఆగని కాలం వెంబడి పరుగులు తీస్తూ..
ఎగిసే అలల పైబడి అందనంత ఎత్తుకు ఎగుస్తూ..
కరిగే కలల కోసం వెంబర్లాడుతూ..
నే తీసే పరుగులు నీకు గుర్తున్నవా??



ఊహా సౌధాల వెంబడి ఉరుకులు పెడుతూ..
గడచిన గతాల కోసం ఎదను త్రవ్వుతూ..
నీ సన్నిధిలో ఆగిన క్షణాలను అందుకొంటూ..
నే వేసే అడుగులు నీకు గుర్తున్నవా??



నీ నీడను అనుగమిస్తూ..
నీ జాడను అనుసరిస్తూ..
నీ శ్వాసను తీసుకుంటూ..
నీ ధ్యాసను మోసుకుంటూ..
నే రాల్చే కన్నీటి మడుగులు నీకు గుర్తున్నవా?

నా కళ్లు..

కలలు మానిన నా కళ్లు..
నీపై ఆరాధనకు నకళ్ళు..


తలపుల తావిలో తడిచిన నా కళ్లు..
నీపై సరాగాల తోలకరి జల్లు..


వుహాల పెన్నిధిలో వూయలూగిన నా కళ్లు..
నీపై అనురాగపు పూజల్లు..


కనీనికలో నీ చిత్తురువుని దాచిన నా కళ్లు..
అనంతపు అందాల హరివిల్లు..


క్షణమైనా మూయని నా కళ్లు..
నీపై నిలిచిన చూపులకు సంకెళ్ళు..


నిశ్శబ్దపు నీరాజనాల నా కళ్లు..
నీపై ముసిరిన వలపులకు వాకిళ్ళు..

నీకెలా తెలుపను??

నిశ్శబ్ధ నీరవ నిశీధిలో,
చిరుదివ్వెపు వెలుగువై కనిపిస్తావని..


పున్నమి వెన్నెల తరంగాలలో,
వెల్లువలా వెలువెత్తుతావని..


వసంత మలయమారుతంలో,
మరుమల్లియలా మురిపిస్తావని..


చల్లని సంధ్యా సమయంలో,
సంగీతంలా వినిపిస్తావని..


అల్లన మెల్లన పిల్లగాలులలో,
ఊహాల ఊయలవై ఊపేస్తావని..


పరిమళించు సుమ సుగంధాలలో,
విరిసిన నీ ఊసులు పంపిస్తావని..
ఇలా.. నీకై వేయికన్నులతో వేచియున్నానని,
నీ కెలా చెప్పను??


కానరాని నీ కోసం ఎక్కడని వెతుకను??
ఎవ్వరిని అడుగను??


నా మది లో నిండిన రూపానివి నీవని..
నా ఎదలో విరిసిన ఊహాకుసుమం నీవని..
నీకెలా తెలుపను??

జాడలు

నా కన్నుల మాటున దాగిన బాసలు..

నా పెదవుల చాటున చిక్కిన ఊసులు..

నా ఎద సడిలో ఇంకా పురివిప్పని ఊహలు..

నా అంతరంగమధనపు కన్నీటి కలలు..

నా మది నడిసంద్రపు జ్ఞాపకాల అలలు..

నా హృదయ అంతర్వాహినిని తాకే తప్త శిలలు..

నాలో మమేకమై, జీవితాంతం నిలిచే నీ జ్ఞాపకాలు..

నా మనోవ్యధను తీర్చే మలయమారుతపు వీచికలు..

నా గుండె గుప్పిట దాగిన విరహాగ్నిని దాచే కనీనికలు..

నా స్వాప్నికజగత్తులో నాతొ విహరించే నా అభిసారికలు…

అన్నీ నీవే.. అంతా నీ తావే.. అనంతానా నీ జాడే..

నీవు

ప్రతి దృశ్యం లోనూ..
అదృశ్యం గానూ..
నయనానందకరంగా నీవు..

ప్రతి శబ్దం వెనుకా..
సదృశ్యం గానూ..
తప్తశిలలా నేను...

కంటికెరుపులా..
వంటి మెరుపులా..
కైపెక్కిన కన్నుల నిండుగా నీవు..

తొలిసంజె ఎరుపులా..
వెన్నెల మెరుపులా..
మెరుపెక్కిన మిన్నుల నిండుగా నేను..

పెదవి మధ్యన..
మౌనం చాటున..
సిగ్గు తెరల వెనుక నీవు..

అల్లరి నవ్వుల మాటున..
అవ్యక్తపు విరహం పైన..
ఆలోచనల తీరాల ముందుర నేను..

మీకేం తెలుసు??

కల చెదిరినా కన్నీరు రాదేం??

మిన్ను విరిగినా మది చెదరదేం??

ఆశల సౌధం క్రుంగినా ఎద విరగదేం??

మదిలో బాధాసుడిగుండాల హోరు..

ఊహల రెక్కలకు సంకెళ్ళు వేశారు..

ఆశల హరివిల్లును కూల్చేసారు..

భవిష్యత్తును కాలరాసారు..

కలల మ్రొగ్గలను చిదిమేసారు..

మీకేం తెలుసు??

ప్రాతఃకాలపు హిమబిందువు లాంటి మా ఆశల వర్ణాలు..

మీకేం తెలుసు??

మనో ప్రాంగణాన మేము పెంచుకొన్న వూహల మ్రొక్కలు..

మీకేం తెలుసు??

కుల మతాతీతపు అవ్యక్త భావనల తియ్యదనాలు..

ఎన్ని.. ఎన్నెన్ని..

ఊహల ప్రయాణం ఊపిరి వున్నంత వరకే..
ఊసుల నిరీక్షణం ఊహలున్నంత వరకే..



ఎన్ని చూపులు??
ఎన్ని మాటలు??
కాలం కరిగిపోతుంది, స్వప్నం ఇక చాలు అని కంటిపాప చెబుతుందా?
మది మీటుతున్న భావసరిగమల్ని ఆపమని ఎద చెబుతుందా?



ఎన్ని కలలు??
ఎన్ని అలలు??
సరాగాల అంచులకు.. సుస్వరాల మాలికల్ని చేర్చకు అని రాగమాలిక చెబుతుందా??
హారాల రాగ ప్రభంధాలకు.. మనోహరాల ఆల్లికలని పేర్చకు అని హాలిక చెబుతుందా??



ఎన్ని సరదాలు??
ఎన్ని జ్ఞాపకాలు??
రెప్పల మాటున తన రూపుని దాచకు అని నయనానికి కంటిపాప అడ్డొస్తుందా??
ఊహల చాటున తనని బంధించకు అని మదిలోని రూపు మాసిపోమ్మంటుందా??




ఎన్ని ఊహలు??
ఎన్ని నిట్టూర్పులు??
పెదవి మాటున దాగిన మౌనాన్ని చేధించమని నిశ్శబ్దం అడుగుతుందా??
నాసిక మరవని శ్వాసని తనపైని ఆశ మరచిపోమ్మని కోరుతుందా??



ఎన్ని విరహాలు??
ఎన్ని వియోగాలు??

ఎలా తెలుపను??

కంటున్నావా..???

నావి కాని కలలు కంటున్న నా నయనాల మాటున ఆగిన స్వప్నాలని...

వింటున్నావా..??

నాది కాని మౌనాన్నిఆశ్రయిస్తున్న నా అధరాల చాటున దాగిన మౌనాన్ని..

కనిపిస్తున్నదా..??

నాది కాని నివేదనను నివేదించలేక శిలై పోయిన నా ఎద తాలూకు మరణవేదన..

వినిపిస్తున్నదా..??

నావి కాని వేదనలను అందించలేక అలై పోయిన నా మది తాలూకు అరణ్యరోదన..

ఏదో తెలియని వేదన..

మది తాలుకు జ్ఞాపకాలని పట్టి కుదుపుతూ వుంటే..

ఏదో తెలియని యాతన..

ఎద తాలుకు గవాక్షాలని తీసి కరిగిన క్షణాలని చూపుతూ వుంటే..

నీకెలా వీడ్కోలు పలకను నేస్తం..???

అన్వేషణ

నీ కోసమే

నా అన్వేషణ

నీ కోసమే

నా నీరిక్షణ

నిన్ను చూసే క్షణం కోసం

కొన్ని వేళ సార్లు

మరనించైన సరే

ఒక్క సారి

జన్మించడానికి

సిద్దం గా ఉన్నాను